بررسی تأثیر ژنوتیپ های پلی مورفیسم -۱۳۷g/c از ژن اینترلوکین ۱۸ بر روی سطح ایمونوگلوبین e سرمی در بیماران مبتلا به رینیت آلرژیک

مقدمه: بیماری رینیت آلرژیک به عنوان یک بیماری التهابی مزمن سیستم تنفسی است که می تواند تأثیر شدیدی بر روی کیفیت زندگی بیماران بگذارد. این پاسخ التهابی در ناحیه موکوسی لوله های هوایی شامل یک پاسخ با میانجی گری ایمونوگلوبین e به وسیله ماست سل ها است به طوری که واکنش های فاز تأخیری به واسطه ائوزینوفیل ها و بازوفیل ها انجام می شود. اینترلوکین 18 یک عضو از خانواده اینترلوکین ها است که به عنوان فاکتور القا کنندهifn-γ  نامیده می شود و در تعادل واکنش های ایمنی مربوط به th1/th2  نقش دارد بنابراین هدف ما در این تحقیق بررسی ارتباط بین پلی مورفیسم-137g/c در پروموتر ژن اینترلوکین 18 با میزان ige سرمی در مبتلایان بیماری رینیت آلرژیک بود. مواد و روش ­ها: سطح کلی ige در سرم 131 بیمار مبتلا به رینیت آلرژیک و 62 فرد سالم به روش الایزا اندازه گیری شد و سپس ارتباط سطح کلی ige در افراد بیمار و سالم با پلی مورفیسم-137g/c مورد بررسی قرار گرفت. آنالیزهای آماری با نرم افزار 19spss  انجام گرفت. یافته­ ها: نتایج این تحقیق بیانگر عدم وجود ارتباط معنی دار بین ژنوتیپ های پلی­مورفیسم -137g/c و سطح ige سرمی بین افراد بیمار مبتلا به رینیت آلرژیک و افراد سالم بود (05/0p>). بحث و نتیجه ­گیری: عدم وجود ارتباط معنی دار بین ژنوتیپ های پلی مورفیسم -137g/c ژن il-18 با سطح ige موجود در سرم بیانگر عدم نقش این ژنوتیپ در بروز بیماری رینیت آلرژیک می­باشد.